نیروگاه‌های برق آبی

قسمت دهم:

در این روش، آبی که تا حدی منعقد شده است از درون بستر لجن عبور می‌کند. به دلیل خاصیت چسبندگی لجن، لخته‌های آب، جذب بستر شده و آب زلال به طرف بالا جریان می‌یابد و به این ترتیب زمان ته‌نشینی کاهش می‌یابد. جابجایی لجن به تبعیت از سرعت تنظیم شده‌ی جریان آب، مانع متراکم شدن لجن‌های ته‌نشینی در کف حوض می‌گردد و تخلیه‌ی قسمتی از لجن که در اثر جذب مواد معلق، سنگین شده و ته‌نشین شده است به راحتی مقدور است.

دو نوع از این زلال‌سازها در جهان شناخته شده است که به شرح زیر می‌باشند:

-          زلال‌سازهای ضربانی ( بدون لجن‌روب و به طریقه‌ی مکانیکی) (Pulsator clarifier)

-          زلال‌سازهای ته صاف (با لجن‌روب و به طریقه‌ی هیدرولیکی) (Flat bottomed clarifier)

 زلال‌سازی با بستر لجن دارای مزایا و معایبی به شرح زیر می‌باشد:

مزایا:

-          زلال‌سازی آب به نحو موثری با داشتن سطح و حجم نسبتا" کم انجام می‌پذیرد.

-          با تغییرات محدود در جریان و کیفیت آب خام، قابلیت تطابق دارد.

-          اجرای ساختمانی آن به علت مستطیلی بودن شکل آن آسان‌تر است.

-          بهره‌برداری از این سیستم آسان می‌باشد.

     معایب:

-          در برابر تغییرات درجه حرارت و مواد معلق بالا حساس است.

-          در مقایسه با حوض‌های ته‌نشینی متعارف، در این زلال‌سازها، هزینه‌ی تعمیرات بالاتر بوده و به بهره‌بردار ماهرتری نیاز دارد.

-          جهت تشکیل بستر لجن به 2 تا 3 روز زمان نیاز است.

-          در صورت از بین رفتن بستر، تشکیل مجدد بستر، مصرف مقادیر زیادی مواد شیمیایی لازم است.

-          تمیز کردن زلال‌سازهای ضربانی به لحاظ لوله‌های کف حوضچه آسان نمی‌باشد.

Figure 1: Upflow Sludge Blanket Clarifier